Saat başı şimdi,
Zaman yine seni gösteriyor.
Geçmişin aynasında bir yansıma,
Kalbimde taze bir sızı gibi duruyor.

Saat bir —
Adını ilk kez andığım an,
Titrek bir hece gibi geçti dilimden,
Kendime bile söylemeye korkarken.

Saat iki —
Gözlerin geldi aklıma,
Bir bakışta kaç defa düştüğümü,
Kimse bilmedi, sen de dahil.

Saat üç —
Sensizlik ağırlaştı içimde,
Her dakika seni unutmamı isterken,
Her saniye seni hatırlattı yine.

Saat dört —
Uyumadım, çünkü düşler bile yalan,
Senin olmadığın bir rüya
Uyumaya değmez ki zaten.

Saat beş —
Gecenin sonu sandım,
Ama bilmezdim ki
Sensiz sabahlar da karanlık olurmuş.

Saat altı —
Güneş doğdu belki,
Ama içimde hep bir gece,
Senin adını ezberlemiş sokak lambaları gibi.

Saat yedi —
Gidiyorsun, saatin bile farkında,
Ben kaldım,
Aynı saniyeye asılı,
Aynı düşe tutulmuş.

Saat başı şimdi,
Ve her saat bir seni daha
Unutamamanın adı oldu bende...

SONMISRA