Ne güzel insanlardı öyle de derin, dingin
Gülüşleri gerçekti, samimi, heyecandı
Onlarla geçen anlar iz bıraktılar yürekte
Ve yürümek gölgelerinde masaldan bir hayattı.

Halen yankılanıyor sesleri o dün gibi
Onlarla unutmuştuk kahreden şu kibri
Bir ela gözlüğe tutkunluktu bu susuzluk
Neden gitmiyor iç yakan şu yoksunluk.

Siyah beyazlı kadrajdan çıkan renkler
Sayıca azdılar fakat derinlikti alabildiğine
Her şeyin renklere büründüğü bu günler
Güldürmedi bizi, güldüremeyecekler.

Keşke olsaydı bedeli o günlerde kalmanın
Razıydım ilelebet hep bir çocuk kalsaydım
Girmemişti saf yüreğe kin, yoktu riya
Açılsa kapıları diyorum ta o diyarlara
Bugünler kabus, dünlerde gerçek olsa.

Saatlerce güneşe aldırmadan bekleyiş
Bir anlık yüze düşen olsun diyeydi direniş
Bir küçük mutluluk bedeldi hazinelere
Mazinin yitti gitti o güzelim sözleri, özneleri...

Yaslandık o günleri demleyen şarkılara
Melodileri çağrıştırıyor yıllar öncesini
Ve nakatlarda eşlik ediyoruz iç çekerek
Küçükken biz dünya büyükmüş, canlı
Büyüdükçe küçülmüş duygular, hüzünlü ve acı.

Palavra sanırlar anlatsak yaşananları
Bir masalsı dili derler esen o rüzgarı
Keşke görebilselerdi deriz fakat anlayamazlar
Onlara ruhsuz bir ekrandandır hayatlar.

Kaleme, deftere, silgi, cetvele meftunduk
Okul denince içimizde yeşerirdi bağ bahçe
Akşamları biz bizeydik ve bütün aile
Bir ekrandan ortak izlemenin mutluluğu
Hayata bağlı fakat bağımlılığı olmayanlardık
Zaman bir şafaktı, biz içinde doğardık.

Memleket sevgisini kim koydu içimize
Kim işledi vatan, bayrak, millet sevgisini
Günün çocukları neden böylesine boş
İçi şarz olmadan takılmış bataryalar gibiler
Yaşam, neden ve niçinleri olmadan anlamsız
Ona yeniden anlam yüklemek görevdir bize
Bizim o dünlerimizin hazzını vermelidir
Bizden sonra gelen çocuklara, gençlere...


Oğuzhan KÜLTE