UMUT,GECE VE UĞUR BÖCEĞİ...
at saçlarımın tırabzanlarından kendini…
yeis… ve öldür kendini sükutla… bu gece; zemheriyi eriten sıcaklığıyla, umut düştü geceme… gitmeler mi kolay? yoksa bir hastane refakatçiliğinde, beklemek mi yazgımın muallak geleceğini? bağlanmak mı elzem, çarmıha gerildiğim köküme? yoksa bir adım mı yollamalıyım, önüme dizilmiş sekiye? umut söyle… şafağı sökecek mi menfi karartmaların… devrik cümleler kurduğum her yalın yaprak, vesikalanıp atılacak mı bir arşiv derinliğine… söylesene umut, ummalı mıyım? umutlanmalı mıyım? yok yok… belki de her zamanki gibi, resetleyip beynimi, unutmalıyım… derken….. umut bak ellerime…. yolunu şaşırmış bir böcek… kırmızı teninde siyah benekleri… hiç gelmezdi aklıma, dergahıma düşecek bir uğur böceği… uç uç böceğim… annen sana terlik pabuç alacak… umudun sesi yankılandı, bağrında karanlığın… üç e kadar sayıp, bir dilek tutmalısın bu gece… ve bir yolculuk diledim yazgımdan, kalbimi bıraktığım o yere… vuslatına ermeyi, kokusunu damarlarıma sindirdiğim o tene… haydi umut, dileğimi tahmin etsene… (A-Y) |
Kalemin daim güçlü olsun.
MUTLU OL UMUTLU KAL.
ALİ KILIÇ