Bunu beklememek aptallıktı zaten.
Neticede senin kalbini söküp kendime takamam.
Her şeyden çok isterdim bunu yapmayı fakat,
Neticede senin aşkını söküp ateşlere atamam.

Bir asa beliriverse şu önümde,
Saçlarının kokusunu unutmaz, saklardım.
Kendimi kandırmam ne de gülünç,
Öyle bir kudret olsaydı Mecnun bulur, ben saklardım.

Hikayeler bize göre değil, hiç olmadı.
Biz ha? Görünmez olmayı kabul edemiyorum.
Aşkı başlatan kalpten ne buldum ki?
Kalp ha? Senin sevgine tahammül edemiyorum.

Niye biliyor musun? Uyumak nimet oldu bana.
Rüyalarımın davetsiz misafirine dönüşüverdin.
Aklımın kazanı kaynarken renk kattın iksire.
O iksirin nüfuz edici zehrine dönüşüverdin.

Sirayet eden noktalarım seni haykırıyor.
Lokman gelse şifayı aramaz, kaçardı senden.
Yalnız ölmek bu yüzden teferruatlı işte.
Elimde olsa ölürdüm, ruhum kaçardı senden.

Yağmursuz kurudum, dallarımda tükendin sen.
Gözlerindeki mesajı tercüme edemedim, affet.
Senin için olduğumda görünmezlerin padişahı,
Seni sevmeye devam ettim, bu nasıl bir külfet?

Tahta, saltanata muhtaç bıraktın sen beni,
Tahtsızların yüzüne tükürdüğün için.
Padişahlık maziye karıştı, onurumu bana bırak.
Korkuyorum, maziyi mezara taşıdığın için.

Kabirim sensiz benzer sanki bir viraneye.
Ne dersin, beraber ölelim mi?
Seni senden çok seviyorum, incitmem ki.
Şimdi nasıl, kabir beni sevdi mi?

Son çare o çünkü, o da sevmezse kimse yok.
Gökyüzünde dalgalanan bulut dâhi yok artık.
Yağmurlar belki de bu yüzden haram oldu bana.
Yağmurun siyah gözlerinden eser kalmadı artık.