Başımız sağ olsun insanlık ölmüş.
Birlikte öldürdük ona yanarım.
Gönül avlusunda kıldık namazın,
Ardından kaldırdık ona yanarım.

Bir üfrük değildik poyrazca estik.
Acizken dil ile doğruya sestik.
Kendimizle olan hesabı kestik,
Ellere saldırdık ona yanarım.

Ya bozulur düzen ya şaşar dara,
Denizse meskenin düşersin tora.
İpsize, sapsıza ardımız sıra,
Teneke çaldırdık ona yanarım.

Hakk’ın adaleti varsa; mutlak var.
Hakikat, keramet, haksız var, hak var.
En son girilecek kara toprak var.
Yaşarken doldurduk ona yanarım.

Kıymet denen dağı artık zor aşman.
Hem bilmeyen pişman hem bilen pişman.
Aklımızı aldı hırs denen düşman,
Sonunda çıldırdık ona yanarım.

Kaybettik herkese olan gümanı.
Ne ekin kaldı bak ne de samanı.
Emek verip tam da hasat zamanı,
Namerde yoldurduk ona yanarım.

Mesut’um meylettik iyiye kalben.
Merhemi yok imiş mertliğin tıbben.
Atın ölmesinde değilim de ben,
Kahpeyi güldürdük ona yanarım.

Mesut ALTUNKAYNAK