6
Yorum
28
Beğeni
5,0
Puan
481
Okunma
Geceyi içimden sökerek uyandım,
Neden ağlıyorsun, beyaz kız?
cam değil bu, incecik bir ten yırtığı
içeri doldu gece boyunca içimde büyüyen o loş korku,
bir kadın içime yürüdü sonra,
rahminde bir hayalet taşıyan.
kan gibi aktı sabah,
ben doğmadım,
zorla çıkarıldım içimden.
ayna karşısında çıplak duruyorum
göğsümde çocuk mezarlarına benzeyen iki sessizlik.
annemin sesi hâlâ orada,
"bir daha böyle gülme, çok duyulur" derdi
ben o sesi göğüs kafesime çiviledim.
yeniden doğdum mu?
hayır.
ölümden arta kalan boşluğu kanla doldurdum sadece.
bir pencere açıldı,
içinden ben geçtim
adı konmamış bir kız çocuğu gibi.
doğmak bazen,
kendi bedeninden sürgün yemektir.
ben kendime bile sığamıyorum artık
ki bu bir kadın için en ağır yalnızlık.
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
