Ne kadar düşler kurmuştum senin için
Kalbimde ki güzelikleri önüne serecektim
Gözlerimde hüzün,gönlümde keder kaldı
Seni sevmenin acısı,şimdi derin iz bıraktı
Bir bak ardına,göreceksin eserini
Biz nerede kaybettik, hiç düşündünmü
Oysa ki, her şey sonsuzluğa kadar sürecek sanmıştık
Şimdi en derin sensizliği öğrendik
Sen kalbimin sana ait olduğunu unuttun
Şunu unutma sakın,sevmeyeceğim kimseyi
Ta ki son nefesime kadar
O gün geldiğinde sevginde ölecek benimle beraber
Sen her zaman uzak kaldın benden
Ne oldu da değiştin birden uzaklaştın yüreğimden
Sen etrafımızdaki her kişiyi dost bildin
Ben doğruları söyledikce sen yalan dedin
Üstümüzde kara bulutlar çöktü
Biz karanlığın boşluğunda kaybolduk
Bu kez susmayacak, yanına geleceğim
Gecenin en kör noktasında
Son kez,seni nasıl sevdiğimi anlatacağım.
Ben anlattıkça belki de dolacak gözlerin
Acıyacak kalbin nefes alışların sıklaşcak
Anlatırken ağlayacaksın
Bilerek silmeyeceğim gözlerimdeki yaşları
Sonsuza kadar kalacak izleri
Buzlarla kaplanmış kalbinin
En derininde hissedeceksin yokluğumu
Öpücüklerimi özleyeceksin dudaklarında
Göğsüne yatıracaksın beni sabaha kadar
Kim bilir, okşayıp seveceksin yüzümü
Avuçlarına taptaze umutlar koyacaksın
Ben nasıl her gün beklediysem
Sen de bekleyeceksin doğacak güneşi
Katılaşmış yüreğinle her gün
YEŞİLIRMAK