Aysude

Neşenin ışığı düşer yüreğe,
Bir pırıltı gibi süzülür gözlere.
Huzur, usulca konar avuçlara,
Tebessüm açar gül dallarında, bülbüller seyre dalar.

Ahenkle eser rüzgârın sesi,
Güzellikler savurur, baharın şarkısı dolanır içeri,
Dört bir yan sevgi kokar,
Güneş, toprakla dans ederken, her yer rengarenk can bulur.

Yeşerir umutlar, filizlenir düşler,
Yedi veren gül misali.
Gel, yürüyelim bu bahar yolunda el ele, huzur içinde,
Her adımda biraz daha sevinçle, gururla,
Kötü olan her şeye inat.

Zamanı durduralım bir anlığına bile olsa,
Gülüşlerin rüzgârla uçsun göklere,
Örrek olalım cümle aleme.
Bazen dudak kenarında bir kıvrım,
Bazen gözlerdeki ışıltı,
Hafif bir esinti gibi dokunur ruha,
Gizli bir melodidir içimizde çalan.

Bir tebessüm, gün batımına eşlik eder,
Bir bakış, yıldızları saklar içinde.
Sessizce süzülen bir huzur olur bazen,
Kalbin derinliklerinde yankılanan.
Güçlü ve ulaşılmaz bir his,
Kimsenin dokunmasını istemezsin,
Büyüsü bozulmasın diye,
Öylesine değerli, öylesine özel.

İçindeki sessizlik, bir deniz gibi derin,
Gözlerdeki ışık, bir yıldıza dönüşür.
Zaman durur, her şeyin ötesine geçer,
Sadece o an, sadece o his kalır.
Gel, gel de huzurun kollarında kendimizden geçelim,
Kederi bir tarafa bırakıp mutluluğu seçelim.
Ruhumuzdaki her çiziği silip,
Gönlümüzdeki en güzel şarkıyı söyleyelim.

Zamanın kaybolduğu, sadece biz olduğumuz bir an,
Sonsuzluğun içinde bir iz bırakalım.
Sadece gülümseyelim, dünyaya rağmen,
Çünkü biz huzur içinde var olalım.
Yağmur sonrası çıkan gök kuşağı misali,
Renklere bulaşsın, her duygumuz bir ton,
Her anımız bir renk olsun.

Kırmızılar, sarılar, mavi ve yeşil,
Bir araya gelip, dünyayı yeniden şekillendirsin.
Bütün karanlıklar solup gitsin,
Bir tek umut ve sevda kalsın.
Ve biz, gök kuşağında kaybolalım,
Her rengiyle bir ömre dokunalım.