5
Yorum
34
Beğeni
4,8
Puan
484
Okunma
Bir çığlık gibi toplanmıştı
içimdeki sessizlik.
Çarpılanı toplamıyordu çarpan.
Direncin ne kadar fazlaysa
o kadar tuzla buz
oluyordun.
Kabul görülmez bir dünya vardı dışarıda,
içeride dipsiz kuyular,
düşüp kaybolduğun.
Uzandığın ne varsa
kopup elinde kalıyordu.
Örste dövülen kor gibi bölünüp, eksiliyordun.
Onuncu köyden ötesi yoktu insanın…
Sude Nur Haylazca
(Vaha Sahra)
5.0
94% (15)
1.0
6% (1)
Cevap Yaz
