Bir boşluk var, her şeyin ötesinde,
Zamanın sonsuz buğusunda kaybolan bir "ben"
Bir yıldızın sızlayan son ışığına
Dokunmaktan korkan ellerin titremesi gibi.

Yüreğimdeki kuytu odalar
Hafızanın bozuk plakları gibi döner-
Her çarkın ardında bir sessizlik var,
Ve ben,
Bir çığlık ararım içimdeki geceyi kırmak için.

Ruhum kaybolmuş bir taşın gölgesinde,
Göğün mavi olmadığı,
Denizin hiç mavi olamayacağı
Bir yerin yansımasıdır.
İçimden geçer zaman,
Terk edilmiş bir şehrin sokaklarında
Adımı seslenirken,
Duymadığın bir feryat gibi.

Bir yolculuk bu,
Kimseye ait olmayan bir mekânda.
Ve ben,
Bir gövdeyi savurup giden rüzgar,
Sadece düşüncelerimle varım
Ve yokum,
Bir arzusuzluğu taşırken,
Bir varlık ki,
Ölülerin hatırasına dokunur her adım.

Senin için bir kurtuluş olur muyum,
Bir bedeni,
Ve sonsuzluğun içindeki tek işareti?
Yoksa,
Her şey bittiğinde
Bir veda bile değersiz kalır mı?

Ölüm.
İçinde yankılanan bir boşluk,
Ve sana kalan tek şey,
Ölülerin öyküsünden bir parça huzur.