2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
107
Okunma
Benlikten vazgeçen farksızdır kuştan,
Aşk ile nefsini kanatlı göre.
Kibirle yol giden yenik en baştan,
Her ayak sürçmede kapanır yere.
Ot biten topraktan almayan ibret,
Özüne kıl kadar eder mi hayret?
Gül çiçek içinde yalan der cennet,
Kısmetsiz her günü; ruh yara, bere...
Çevrene şöyle bak neler var neler;
Arsıza ver doymaz fırını deler!
Yanar da kimisi sessizce söner,
Diler Yaradan’dan derdine çare.
Kol kısa, güç yetmez demez dost ehli;
Karınca kararınca yetişir eli,
Karşılıksız açar cömerdin gülü,
Dilsize dil olur, göz olur köre!
Günay’ın ömründe yok mudur kusur?
Olmaz mı, ne de çok veballer taşır!
İyilik künhüne erdimse, şükür!
Nefsime imtihan kalan şu süre.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz