Anlamını doldurmadığın anların birikimi
Bir kere daha yeri gelmez duygusuyla yerilir
Ve yakalamak var mı bilmem bu olasılığı
Henüz
vakit varken koşturmak bir bahttır
Hedefi tutturmak meselesi de değildir bu
Var olmanın gereğini güçlüce yaşamaktır.
Çoğumuz henüz beklemelerdeyiz nedense
Birileri kendi yoluna düşmüşler ta yıllar önce
Oysa bizi farklı kılan harekete geçmeyişimizdi
Onların değerli kılandan, bizde belki ziyadesiydi.
İlle de alkışlar için mi yaşanıyor bu sahnede
Birilerinin
dostluğunu kazanmak ne pahasızdır
Karşılık görmese de olur
zamansa pek bir dardır
Üzerimize düşenin mutluluğu denen var ya
Hayata derinlik katışın orijini hem de omurgasıdır.
Sadece güzel sözlerle dahi rengi değişmez mi
Bizden yana olan esinti sizlere de değmez mi
İşte, bir tebessümün gücünü onca yıl anlamayan
Nasıl duruş alacak ki kendini hiç tanımayan
İçimizdekiyle bitmelidir şu kavga, gereksiz hezeyan
Karanlığa ışık tutuşta yankılanır gerçekte heyecan.
Asla kabul etmem yenilgileri demek gerekiyor
Her
doğan güne eklemeli hayali ki renklensin
Gecelerden korku yok her karanlık bitecektir
Alabildiğine maneviyatı doldur, sabrı, azmini de
Duruşunun asilliği inan her şeye değecektir.
Son söz yoktur asla diyerek açtık ufka yelkeni
Çıktık çok erkenden yola yitirmedik de hevesi
İnanç öyle sağlam bir dayana ve öylesine güzel ki
Pusulasını elde tutanın güveni ile yürütüyor yolu
Son perde ne
zaman ve nerededir bunu bilemeyiz
Her varılan durakta yaşıyoruz biteviye bir gururu...