Yüreği karanlık çocuk
İlk kim ağlattı seni
İlk kim kırdı kanatlarını
Sevgi bir merhem olmalıydı yaraları iyileştiren
ya da bir tutkal umutla kırıklarını onaran
İlk kimin sevgisizliğiyle sınandın çocuk

Şarkı şiir masal ninni
İlk hangisini dinledin çocuk
Hangisiyle süslendi gecen
Hangisiyle avundun
Kendi yalanları içinden sana ne söylediler çocuk
Neye inandırdılar bunca ağır gerçek yetmezmiş gibi
yalanın bağrında

Yırtıp attıkları masallardan
Hangisini kurtarabildin
Payına ne düştü
zamanın tozlu rüzgarında
Masalı yarım kalmış çocuk

Hüzün yüzlü çocuk
Şiir yüzlü çocuk
İlk umudunu kim çaldı cebinden
Sana ne yaşattılar ki
Soldu yüzündeki bahçe
Söndü bakışlarındaki yıldızlar
Sana ne yaptılar çocuk

Gözleri kömür karası çocuk
Saçları yakamoz çocuk
Misketlerini kırıp avuçlarını kim kanattı çocuk

Koş çocuk, bağır çocuk, anlat çocuk,
haykır çocuk, ağla çocuk, korkma çocuk,
utanma çocuk, saklanma çocuk, konuş çocuk
Pencere camının buğusuna çizdikçe sustuğunu
Varsın üşüsün ellerin
bir mum aleviyle titrerken bedenin
yüreğindeki karanlığı aydınlat çocuk
tüm zincirlere, kafeslere inat
hadi bir cesaret be çocuk
Yıldızları yeniden yak
Bahçeni yeniden yeşert
Söz seni çok seveceğim
Yaraların iyileşecek elbet
Avuçların sızlamayacak
Kalemindeki mürekkep tükenmedi daha
yeter ki kendin için bir hikayen olsun çocuk.