Hicran-ı Âlem
Ey aşk, yüreğimde taşınmaz bir yük gibi,
Hangi baharın dalında çiçek açarsın? Ne bir umut ne bir vefa, sadece hicran, Hangi gökyüzüne bu gözyaşını saçarsın? Gönlüm bir ateş harmanı, közler yoldaşı, Karanlık bir kuyu, özlemle dolmuş taşı. Hicranın adaleti bu mudur ey kader? Her bekleyişimden hüzün doğar yavaş yavaş. Geceyle konuşur kalbim, yıldızlar sessiz, Karanlık bir perdeyle kapanır sözsüz. Ayrılık bir hançer gibi deler ruhumu, Ey sevda, bu yara nasıl iyileşir izsiz? Gurbet bir zindan olmuş, yollar bitimsiz, Adımlarım ağır, vuslat düşüm imkânsız. Seni çağırdığım her dua cevapsız kalır, Ey ilahi adalet, aşk bu kadar mı acımasız? Ey yâr, hangi vakitte döner yüzün bana? Hangi baharda yeşerir umutlar yeniden? Ey mahzun âlem, aşkın adını kim yazacak? Beklerim ki bir gün şafak benimle gülsün. |