Bu şiir; uykusuzadama ithafen yazılmıştır

Hangi kadrajdan bakarsan bak
Bir nehirdir ömrüm
Batan, çıkan
Bendinden taşan bir nehir

Ganj kadar kirli, Nil kadar yaşlıyım

Dar koyaklarda uçurumlar kesti yolumu
Kirli sular karıştı kanıma, kirli aşklar…
Bu yüzden cam kırığı yutmuşum gibi içim lime lime
Bu yüzden aforoz edilmiş müritler gibi mutsuzum

Topraktan gelinip, toprağa gidilen bu kısa yolculukta
Bilseniz kaç zemheri eskittim
İçimde bataklık kuşlarının hüznü ile
Tuz kokulu bir deniz feneri gibi
Bilseniz nasıl yosun bağladım, nasıl pas tuttum

Ölü toprağı serilmiş gecelerde, yaralı bir türkü gibi inledim de
Hiçbir okyanus bana kucak açmadı
Bu yüzden, kalbimin billboardlarından topladım aşkı ve aşkımsı şeyleri
Bu yüzden buza kesmiş yataklarda kan uykular uyuyorum

Hem bu rüzgarlar o eski rüzgarlar değil
Belki o eski, o güzel aşklar şiirlerde kaldı
Belki ben dünlere, aşkı ilk tanıdığım günlere takılı kaldım
Ki, oldum olası kokusuz aşkları sevmiyorum

Bu yara dikiş tutmaz artık, bu kemik bir daha kaynamaz
Kimse çöle sürmüyor artık beni
Ben çölde çiçeğe öykünüyorum

Hint fakiri gibi fakirleşiyor kelime haznem
Gitgide içten sürgüleniyor imgelerin kapıları
Bir nehir gibi kuruyor kalemim
Ben artık şiir bile yazamıyorum