Eski bir kapının kilit deliğinde duran anahtar, sarkık bağlantısında iki anahtar daha ve örümcek ağından anlıyoruz ki belki günler, belki aylar, belki yıllarca uğranılmamış… Ne o kapı açılmış ne diğer anahtarlar kullanılmış. Biri o kapı için ya diğer anahtarlar hangi kapılar için; belki de bir anahtar sandık içindir. O sandık ki değeri pahayla biçilmeyen tarihi birikimler, kim bilir? Kapı yarını, diğer büyük anahtar dünü, küçük anahtar bugünü mü temsil etmekte? Bilemiyoruz sadece düşünüp anlamaya çalışıyoruz.


‘’Tarihsizliğin Panzehri’’
Gerek coğrafyamızın yakın bölgelerinde gerek dünyanın diğer coğrafyalarına baktığımız da kaybolan medeniyetlerin arkasında bilinen en belirgin gerçek tarih şuurunun yaşatılmamasıdır. ‘’Panzehri’’ nedir peki? Tarihi doğru kaydetmek, doğru anlamak, geleceğe doğru taşımak… Henüz şiire bakmadan bu aciz bilgilerimiz belki de bizi tamamen ters köşe edecek… Zira Boran Kardeşim sever bizi ters köşeye yatırmayı :)

Şiiri anlamaya çalışmadan önce kardeşim en doğrusunu bilir ve hata edersek affola! Niyetimiz halistir…

‘’bir tarafı kumral kokar
serin alizelerin gönlünde beslediği
bir tarafı kendisini göle banan maral’’

Buradan anladığımızla resim ve başlıktan çıkarttığımız anlamların çöp olduğunu anlıyoruz. ‘’Sen öyle bir farksın ki bende kokun dahi farklı iki misk kokusunun aromasından, çöl sıcağında beni serinleten dişi ceylan gibi göletime giren sevdam!’’ Der gibi şiir…
‘’vaktin her beş seferinde
gözlerini sersin ister benceremden içeri
soy ağacında taze gelincik
eteklerinde renklenen düş kelebeği
ah o ebedi gülüşün senin’’

‘’Burada bir ayrılık gibi ama bu ayrılık hasreti anlatır gibi… Ayrıca ‘’benceremden’’ İmgesi 1. Tekil şahısa vurgu olarak ‘’Ben’’ ve ‘’Cerem’’
de ‘’ceren’’ e çağrışım olarak ‘’ceylan’’ a benzeterek bir kelimede iki betimle me gibi olağan üstü güzellikte bir gizem katmış şiire. Dolayısıyla burada şiir bana şöyle söylüyor: ‘’Beş vakit namaz gibi gel, seccadenin serilmesi gibi huzurla gir gönül penceremden… Soy ağacıma eklen, naif gelincik gibi yada düş kelebeği gibi zarif. Gülüşün yok mu hayat suyu gibi ebedi…’’

‘’dudaklarımda yarım kalmış derviş ezgileri
yüreğinin yarısını seninle üleşsin ister’’

Yine birlikte olamamanın acısıyla güzel sözlerin ağızda yutkunulması ve bütün bunlara rağmen ‘’bencereden’’ anlıyoruz: ‘’Benliğimde ne varsa bendeyi senle paylaşmak isterim’’ Bak Boran’ım benim kabahatim yok şiir böyle söylüyor :)

‘’ah bu ırkçı şehirler
zenci avına çıkmış kir sokaklar
Müslüman’ca sevilsin ister bir adam
ah bu arteri kesilmiş ıssızlığın ölü bedenleri
ah yine yetmedi yüzün-
yetmedi gülüşün’’

Ayıran nedenlerin öfkesi imgelerle bizlere aktarılırken ‘’Müslüman’ca sevilsin bir adan’’ İslam’ın sevgi temelli olduğuna vurgu olabileceği gibi ‘’Helalinden inzivaca’’ vurgu yapılarak engel olmaya kalkan ‘’Arter’’ ebeveynlerin göz ardı ettiği bu halis temiz sevgimize ‘’ah yine yetmedi yüzün-yetmedi gülüşün’’ diyerek güçsüzlük veya çaresizliği vurgulanıyor olabilir…

‘’ah bu yokluğun çekiç sesleri
güven duygusunu yitirmiş kör duvarlar
hangi kapıya el vursa el muamelesi
hangi yüze yüz sürse
terk edilmiş mutsuzluk kulübesi
dahası
isini yük edinmiş kandil abidesi
aşınmış soluğunda bir sessizlik medresesi
nereden bilsin
yanmanın ve uyanmanın tonunu
ah ülkesinde mülteci düşlerin
sabır sandığında gizli yol ayetleri
kendi cehenneminde kavrulmuş kül köpükleri’’

Burada kardeşim o kadar çok şeyler var ki nasıl nereden tutacağımı bilemiyorum. Açarak yazmaya kalksam oldukça uzun sürecek. Sen diyorsun ki şimdi: ‘’Ben o kadar gönül patlattım sen üşenirsin yazmaya, nasıl bir kardeşsin’’ Hakkın var demeye de şiirde patlamayan o çekiçleri kafamda patlatmaya da eğer üşenirsem:)

Yakın bildiklerinin arkanda durmaması ne büyük hayal kırıklığı.
‘’Bir yuvayı inşa etmek için eksik çekiçlere ne demeli? Yaslandığın duvarların çökmesi ne acı; kendinden bildiğinin el olması da cabası…
Hangi yüzden merhamet beklense mutsuzluk akar, eşeğe semeri dahi yük gelir de sessiz ce kaçar… Bütün her şeyi tecrübe etmiş te sessiz kalan el nerden bilir ki içimde ki yangını? Ki ben kendi içimde mülteci, sabır sandığında dolan izlerin peşinde dolanan dilenci’’
‘’benceremin camlarında toz festivali
dibinde yüzlerce boşluk devriyesi
hep aynı korku
aynı zorun tortusu beklemek
bir akşam sokulasın ister usulca yanına
çürümesin ister her şey gibi, hiçbir şey gibi
yasta kalmış bütün sıfatları
sevindirsin ister seninle’’

Burada da kullanılan ‘’benceremin’’ imgesinden yola çıkarak:
‘’Şimdi yokluk bende ceren’sizlik toz gibi üşüşmekte, altını dolduran aşksız kalan günler hep aynı korkuyu üflemekte. Hasretime bir sürpriz sokulsan usulca… Sapasağlam dimdik hiçbir şeye benzemeyen kuvvetle sevindirsin isterim’’

‘’varlığın gövdesi her zaman bizden yanadır
ister ki yokluk
bu sefer de sınıfta kalsın’’

Finale dokunmasak mı çünkü oldukça vurucu.
‘’Varlığın gövdesi bizden yanadır’’
Allah bizimle beraberdir, zira biz inanmış ve haklıyız.
‘’ister ki yokluk
bu sefer de sınıfta kalsın’’
Yanımız da olmayanlar anlamında kullanılmış gibime gelmekte.

Canım kardeşim, Şiirine ne söylesek azdır. En doğrusunu sen bilirsin.
Biz acizane hissettiklerimiz dillendirdik… Şiir paylaşılınca okurundur ama şunu belirtmeliyim ki ‘’anladığı kadarıyla okurun, tamamı yine şairindir.’’ Sürçü lisanımız olduysa affola…