geceyi vurdum
ellerim kan
yıldızlar ağır yaralı
samanyolu feryat figan


uyandı içimdeki miskin cellat
şizofreni seanslarında sorguladığım binlerce soru işareti
kışkırttı içimdeki cinneti
kafamı duvarlara vura vura
çıkardım beynimin duldasından aşkı


fondip yapılmış kadehlerin umarsızlığında
süt kuzusu bir bebek
minik elleri ile nasıl iterse salça sürülmüş memeyi
kendimden uzağa ittim aşkı ve aşkımsı şeyleri


gelinlikle çıktığı eve kefenle dönen
berdel kızları gibi
döndüm kendime
döndüm dönmez olası cehennemime
döndüm puşt zulası yalnızlığıma


sakın, sadakatsizlik sanma bu eylemi
ölümcül bir vazgeçiş
d’eli kanlı bir rücu bu
kabul olmayacak bir duaya amin deyip
zevale öykünmekten v a z g e ç t i m


hani Sezen diyor ya “aşk için ölmeli aşk o zaman aşk”
öldüm öleceğim kadar
aşk için...
ölüp ölüp
dirilmekten v a z g e ç t i m