Bu şarkı çocuk olamayan herkese gelsin.

Yaradanın en güzel emaneti,
Melekler eşliğinde dünyaya bırakılan.
Gül yüzünde çiçekler açan kuzular,
Seçemeselerde gelecekleri yeri,
Onları gökte ve yerde hep bir koruyan var.
Gözlerinde güneşin ışığını taşıyan,
Yüzlerindeki gülümsemeye,
Cenneti sığdıran,
Bir sarılmayla mutluluğu ve huzuru yaşatan,
Sevginin masum hali,
Berrak güzellikler.
Kimi çocukluğunu yaşayamaz,
Sırtında kendinden büyük yük var.
Kimi hiç çocuk olamaz,
Şımaracak birini bulamaz.
Kimi, sevgisizlilkten boğulur,
Yüreği hiç ısınmaz.
Kimi, fazla sevgiden bunalır.
Rahat bir nefes arar.
Kimi, peygamberin kaderini yaşar.
Kimi, insanlık enkazının altında kalan,
Yok olan çocuklar.
Yüreğinde yıkık şehirler biriktiren,
Söyleyemedikleri hep içinde biriken,
Sessizlik abidesi çocuklar.
Ruhlarının şifası, ilgi ve sevgi olan,
Hayatı yaşanabilir kılan, neşe kaynağı çocuklar.
Öğrenmek için can atar,
Rol olur sevdikleri onlara.
Gerçek seveni gözünden tanırlar.
Kocaman yüreğim onların sıcaklığıyla dolar.
Sarmak istersin hepsini,
Sonsuz bir sevgi örtüsüne.