Kayyum
aşk damarı çatlamış
daldan dala ötüyor a şık neyse ki, gülü’zardan gitti, kendi toprağına kaldı gül kayyum atanan aşığın pençesinden kurudu gül ne yüzünü döner ne de gül’üşü dokunur yıkılmaz makama sarsıldı inancı kırıldı da kırılma noktasını aştı döküldü diken diken Ağrı’ya ulaştı gül! gülü zar eyleyen iflah olmaz bülbüle kalmaz dün ya Sude Nur Haylazca (Vaha Sahra) |
Kutladım değerli kalemini ve eserini
Gönlüne, ömrüne bereket
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal