Doğaüstüorada mı atıyor şiirin kalbi buluttan düşmeden uçuruma adım atan siyaha boyamasan duvarlarını beyaz ışığı yağmurlu havaların griyi yumuşatan Güneş görünmezse aydınlatır odaları Oyandan bakılınca aritmatiğin pür telaşı alabildiğine ormanlar Alp’leri saran kar araya serpilmiş ovalar göller nehirler gözlerimizde geçmiş hatır yeşilin bi tonu âlâ yangın gök lacivert geceye varmadan gölgen görünmez açıda sen uyur gezer gece bekçilerine evet sen’den bir ben sivrildi divitle Sude Nur Haylazca (Vaha Sahra) |
Bize de, okumak, yorumlamak ve alkışlamak düştü
Gönlüne, ömrüne bereket değeli dost
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın