göğün gümüş kadehinden
anason kokulu bir yağmur dökülüyor şehre
hafif yalpalayan
kafası güzel bir yağmur

ıslak caddelerde şık giyimli bir gölgeyim

hangi kaldırımdan yürüsem sensizlik sıçrıyor üstüme
hangi saçağa sığınsam yokluğun giriyor koluma
üstelik üşüyorum…
senden kalan sıcaklığı çoktan tükettim
artık ağustosta buz kesiyorum

sürüden sürülmüş bir kılıç balığı gibi yalnızım

sen bilmezsin bendeki yalnızlığı
yalnızlık benim cehennemim
yalnızlık benim iğneli fıçım
yalnızlık benim arsız misafirim

her gece gelir usulca çalar kapımı
aşüfte bir yosma gibi girer koynuma
unut diye fısıldar kulağıma u n u t…

unutmam seni, u n u t a m a m

sahibinin mezarından gidemeyen köpekler gibi
gidemem senden
mevsimler bitse, yollar bitse, ben bitsem de
düğüm düğüm bağladığım aşkımı
iplik iplik sökemem

ah yarım kalmış avazım
bir kez öldürsem bin kez diriltirim içimde seni
araf’ta kalmış bu sevdayı
canlı canlı gömemem