Daha dün tutuyordu elimi babam
Kulağıma geliyordu sanırım fısıltıları
Ninnilerin verdiği hoşça duruşum
Annemin emekçi elleriyle değil miydi
Bir masal gibiymiş sahiden çocukluğum.

Öyle bir bakıştan nasıl da olunuyor tedirgin
Bugün bizlere verilmiş roller sayki yok mazin
Anne ve babaların da en güzel yıllarıymış
Keşke diyorum yıllar uzadıkça uzasaymış.

Nerede bulunacak ki o güzelim duygular
Dereler, pınarlar gör ki akmazlar coşkulu
Her yiten günde içten içe duyuş o kuşkuyu
Takvimlere bakarsan mevsim sonbahardır
Bize görünendir o, hislerdeki ikbahardır.

Daha dün en sıcak gülümseyişlerin, vefaların
Zorda uzanan ellerin özneleri görünmez neden
Verilmiş her kula bir ömür, yıpranıp gidendir beden.

Neye tutunmak istesek kalıyor bir gün elde
Manzaralar yeşil de olsa, ruha değmez artık neşe
Ve o mekânları capcanlı tutan, ana hayatı taşıyan
Menfaat gözetmeksizin ve fıtrattan gelen rüzgârla
Her baktığında resimlerden o yılları hep hatırla.

Ne yazık ki vermeyecek eski tadını ne yapsan
Bazen vurdumduymaz mı olmalı esmesin hazan
Bir var bir de yok arasında gidip gelmektedir zaman.

Çok uzaklara kurmak düşleri anladım ki baht işi
Şu ana değmek varken ve katarken içine hoşluk
Yitenlerin ardı sıra tutulan yas, yaşatıyor derin boşluk.

İşte her telden duygular yükünce hissedilen hayattır
Onun içindeki her güzele temas ne güzel de murattır
Belki de öyle bir sınav ki bu her perdede rol sizde
Bir uyanıklık ile uyku arasındaki her şey sanki rüyadır.

Oğuzhan KÜLTE