1
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
443
Okunma
Aşka kırmıştık kalemimizi. Okuduğumuz şiirlerde öznesi oluyorduk her kelamın.
Söylenecek şey kalmıyordu. Özgün imgelerin peşine düşüyorduk. Düşülmemiş derinlik, girilmemiş mezar kalmamıştı. Bu neyin deli arayışıydı.
Tekerürüydik birbirimizin. Yeni birşey söylemenin ümidini taşıyorduk. Damarlarımızda dolaşan kan kadar gerekliydi bu.
Dudaklarımızdan dökülen duaların sahiplenici, saran kollarında buluyorduk huzuru.
Durmuş zaman içinde anlama çıkan tek yol aşktı.
Kaç cehennemden çıkmıştık, vaat edilen cennete varmak için.
Başa sarsa ömrümüz bize varacak ateşlerde seve seve, döne döne yanacaktık.
Sude Nur Haylazca
(Vaha Sahra)
5.0
100% (6)
Cevap Yaz