YOL
YOL
Karanlığın ortasındayım, iç sesim savcı Bitmeyen sorular boğuyor beni Olmamış bir hayatın iyi bir talebesiydim oysa Cezadan değil korkum, ışığı bir daha bulamamakta, Düştüğüm yer kör bir kuyu, Elimde ümitlerle bezenmiş geçmişten kalmış bir meşale Hergün bir ümit ışığı daha sönüyor Yolumu bulmaya çalışırken kayboluyorum Yüreğim gerçek aşka kanat çırpar Aklım ise beyhude geçmişe gider Bir savaş meydanındayım yaralarım kanıyor Ne bir merhem vardır ne bir deva Tırnaklarımla , ellerimle gitmeliyim sanki kalan yolu Korkuyorum bu çırpınış boşuna çıkar diye Herşey son bulur da kahrolurum diye, Yönüm kuzey , dermanım bitmiş . Tutunmak istiyorum birşeye , Tuttuğum herşey kırılıp elimde kalıyor Yalnız yürümek benim kaderim Tüm yollar gözümde büyüsede. |