VAZGEÇENLERE - 2Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Her gün sokaklarda gördüğünüz çocuklar onlar.Hayata mağlup başlayanlardan veya sonradan kadere mağlup olanladan.Dışlamayın,hor görmeyin yeter aslında.Unutmayın onlar daha çocuk.Ve sizin çocuklarınız gibi sevgiye, şımartılmaya ihtiyaçları oluyor bazen.
Babası öldüğü gün vazgeçti çocukluğundan. Evine bakmak için,kardeşleri için, Uyuttu umutlarını. Daha on yaşındaydı. Sokaklarda ayakkabı boyarken vazgeçti çocuk olmaktan. Siyaha boyadığı her ayakkabıda, biraz daha fazla boyandı hayalleri. Yaşıtları okulda öğrenirlerken gökkuşağının renklerini, Onun hayatında iki renk vardı; Siyah ve kahverengi... Sigaraya başladığı zaman vazgeçmişti çocukluğundan. Ve kaderine daha okkalı küfürler etmeyi öğrendiğinde. Kendisine "sokak çocuğu" denildiğinde vazgeçti. Ama sadece elleri ve yüzü kirliydi... O büyüyordu,zaman geçiyordu, İçindeki çocuk inatla yaşıyordu. İçindeki çocuğu boğazladığı gün vazgeçmişti çocuk olmaktan, Kazandığı eve bile yetmezken, Ne oyuncak alabilirdi ne de şeker. İçindeki çocuk her şeyi ister... Büyümüş gibi yaptı sadece;insanlar ona koca adam oldun derken. O zaten çoktan vazgeçmişti;çocukluk adına olan herşeyden. |