Herkesten Önce Ölür Ozan
Gülten Akın’a..
Ne garip Çekingen ve ürkektir saflığına düşen aşkın Sevmeye gönüllü akşamları Bu yazgı ; Ne çalakalem Ne de kan sıçratan tarih kitaplarından Alınmıştır Arap şairin dediği gibi; Kuru kalabalıklar içinde Narkoz deminde Ya da yamaç köyün Dere kenarı evinde Doğarsın Ağlar ana memesi isteyen bir yanın Sükut sakin büyürsün Büyür yüreğin Anlam Tok bir karınca terine yüklenmeli Yanıtlanmalı sorular Kim tanır ölümüne yazdığın son kafiyede gidişleri Hatıra gelmez ozan yanın Şişse de şah damarın Taşırsın tan vaktini tuzlu sulara Herkesten önce ölürsün... Çocukluk alışkanlıkları ile İkibuçuk cam ardına saklarsın yıldızları Usunda kallavi meneviş bir bakış Acemi biraz Koş Al gel düşleri Her dem saman içinde Kağıda düşür O eski öpmeleri Yaz kızım Yaz oğlum Ne çok ölüyoruz Ne çok doğuyoruz Sıran herkesten önce Ozansın Ağlar kuru kalabalıklar Ağlar Yamaç köyün deresi... |
Akın da yalnızlığın kenarından, ucundan ve çelişkilerden geçmiş (hiç tahmin etmezdim!)
Meğer bize eşlik etmiş:
"Şu uzaktan tükenmez yalnızlıktan
İçten içe ürküyorum ama
Böyle de iyiyim"
Heybem şiirle dolu dönüyorum buradan hep...
Teşekkür ederim, değerli kalem,
Saygı, selam ile.