Sen Olaydım
Kelimeleri dizme telaşından arınıp kırıyorum zihnimin aynalarını
Kendinden utanır oldu bu yorgun ellerim Ay tülünden sızmadan Gün ışığı değmemiş Baharı geçtim alanlar dolusu Aşkın öpüş merasimleri en sıcak haliyle dolanıyor kanımda Kemal Burkay’ın kedisi gibi Sırnaşık tellerinde kemanın Anne ninnisi heyecanı ile uyanıyorum Sesin Nenni de nenni Yüreği allı pullu Kolyesi alacalı Gözleri yitik ölüşlerim Kırıyor harfleri bir bir Kuralsız şiirler yazarken Sağıyorum hayatı Bir gülüşün gamzesine gömseler de beni Kırgınım kendime Yani Çok kervan geçer bu kuyudan Kuyuda taş H A R E L İ Gözde yaş olaydım Yoldan geçene Düş olaydım Düşlerimde sen olaydım Sesinde sen olaydım Anlamını yitirmiş her şeyi Kırmızıya boyayıp Düşten Düşü Yitirip Keskin makas acısı ile Atölyende sıcacık çay Züleyha’ya sin olaydım… *Fotoğraf : Cemal Mıhçı |
Amin Amen
Hiçbir şey imkansız değildir Cemal Abi
İnan değil
Bu yüzden kimse bu şiirdeki güzellikle yeniden dünyaya gel desem kızar mısın?
Ve en en çok sevgilerimle 🍃🪽🧚🏻♀🤍