Uçurtma Kanadı
Ay doğar
Gölgesiz sis dalları arasından Öfken serçe kanadında rüzgar olur Kocaman bir ışıltı gibi Umarsız Dudaklarında asılı kalır Bir bağdaş kurup oturma keyfidir Ne varsa yaşanan Bir içim suda Soğuğuna batırıp teninin Yüzüme Ayak izlerine akıp gider Yeri değil Kuzguni akşamlarda dilek asmak yarınlara Kaygısızca gitmelerin Benim Ve senin olan sınırları tartışmak Arabesk demlerde kalır Bir uçurtma kopar gider Seni ve beni tutan Ve tuttukça uzayan Yollar gibi Urgan ucunda Bir uçurtma kopar gider Belki Acemi lodostan güneş aralığı Turnusol yapraklara Renkli çocuk bakışlar kalır Bir uçurtma kopar gider Alır düşleri Sol omuzumda gülüşün izleri kalır Yaşamak Ününü ünsüz kelimelerle bezeyip Kolayca Sevgili ….. gibi İmzalamak değildir Ön sayfasında kitabı Yaşamak Hüzünü saçlarına örüp Gecenin utangaçlığına bırakmaktır nefesi Soluğun hece içinde buğusu kalır... |
Uçurtmanın ayrıca kuşlar gibi özgürlüğü çağrıştıran bir tarafı var. Çocuklar, kuşlar, gök. Bundan yeğane bir mutluluk daha var mıydı geçmişe dair?
Bu feyz veren öğretici kalemden farklı tadları almaktan bahtiyarız.
Kaleminize sağlık üstad.
Selam ve saygımla.