Düşe Kalka
Düşe kalka yürüdüm ben bu yollarda,
Her taş, her çukura yüzüstü düştüm. Yorgun adımlar, kanlı dizler, Gözyaşlarıyla sulandı her bir iz. Rüzgarın savurduğu eski sayfalar, Hayallerimden tozlar savurdu yıllara. Sönmüş umutların küllerinde, Bir iz bırakmaya çalıştım her seherde. Karanlık gecelerde yıldız aradım, Bir umut ışığına sarıldım, Ama bazen yıldızlar bile yalan, Kurtulamadım karanlıktan. Düşe kalka öğrendim hayatta kalmayı, Her yara, her iz, bana bir ders . Hayatın zorluklarını kabul ettim, Her düştüğümde biraz daha güçlendim. Çamurlu yollar, sular altında, Her adımda kalbim sarsıldı, yoruldu. Ama gözlerim hep ufka baktı, Gözyaşlarım birikip umut oldu. Gecenin sessizliğinde hayaller kurdum, Karanlıkta bile yıldızları gördüm. Her engel, her çile bir öğretmen, Gözlerimde parlayan bir ateş oldum. Sevgiyi, acıyı, her duyguyu tattım, Kaderin oyunu, sınavı kabul ettim. Sözler, bakışlar, her kırık kalp, Bir adım daha ileri, bir adım daha yakın. Bir zamanlar düşe kalka, hep yara içinde, Şimdi güç buldum, her adımda kendimde. Yolum uzun, belki daha da engebeli, Ama bu yolda her düşüş, beni güçlendirmeli. Ve işte buradayım, hâlâ dimdik, Yürüdüğüm yolda başım eğik. Düşe kalka belki de, Kendimi buldum bu yolda, belki de... Her adımda, her düştüğümde Biraz daha anladım hayatı, Düşe kalka yürümek, Gerçekten bir öğrenme yolu, Ve bu yolda ilerlemek, Kendini bulmanın en doğru yolu. 12.08.2011 BaRuT |
yolun güzel olsun
kutlarım,,,