Namın kalsın
Canı çok acıyor insanın ...
Beklemediği yerden beklemediği kişi tarafından vurulunca Kaderine küser oluyor , kahrediyor yaşadıklarına... Yemin billah eden diller yalan konuşunca . Anlam veremiyor kabahat arıyor kendinde Oysa el üstünde tutmuştu karşılığı nankörlük olsa bile . Bir dediği iki olmamıştı , bir eli yağda diğeri balda Sultanlar misali gün boyu naz niyaz düşkündü şatafata Geç anlıyor hak etmediğini verdiği değeri Her seviyorum diyene böyle değer verilmemeli Hayat kısa kaybedilen zaman dönmüyor geri Kıymetini bilmeyene değil bir gün bir saniye bile verilmemeli Önce kendine değer vermeli insan kim olursa olsun karşısında Boyun eğmemeli haksızlığa düşkün olmalı itibarına Para ,pul ,şan , şöhret geçici şeyler dünyada Yiğitçe yaşa ki ölsen bile namın kalsın ardında 01.08.2013 BaRuT |
İnsan belaya duçar olabilmişse o insanın başka başka hazineleri vardır mutlaka
nasıl ki altın yere düşmekle pul olmaz, güzelliklerde elbet kötüler içinde değerinden bir şey yitirmez.
Şöyle bir geriye bakınca en kıymetli insanlar en çok belaya maruz kalanlar en çok ihanete uğramış olanlar olmuş
başta peygamberler olmak üzere nice başarılı komutan devlet adamı ve sanatkarlarda bu durumu yaşamışlar
Anlatının hakikatine katılmamak mümkün değil
Fakat bana öyle geliyor ki insanın ölümün ardında bırakılan bir “nam” ihtiyacı da olmamalı zira o da tükenir bir şeydir ve ihanete açıktır. Aslolan sonsuza muhatap asla hayal kırıklığı yaşatmayacak bir insanlık alışverişi olmalıdır.
Alışverişini insanla, hesabını Allah ile görmeli geride kimin ne paye biçtiğinin pekde bir önemi yok diye düşünüyorum
Sevgi ve saygılarımla