Hayatımda ki tek gerçek dostun anısına ...

Yıllar önce beni yolcu edişini hatırladım şimdi ...
Belki öz gardaşın gitse öyle mahsun olmazdın
Ağlamamak için bakamıyordun yüzüme ...
Sen gibi deliden beklenmezdi bu duygusallık şaşırttın beni bile

Bir kavgayla kesişmişti yollarımız
Her günümüz birlikteydi, ayrı gitmezdi yediğimiz lokmalarımız
Beraber aşık olduk ,beraber güldük ve ağladık
Kavgada duvar oldun sırtıma derdime dermandın en zor anımda

Senle ne hayallerimiz vardı yere göğe sığmazdık
Dost deyince aklıma ilk sen gelirdin
Kan gardaşımdın , candın ,dert ortağımdın ...
Yakışmadı bu son sana inan ciğerimi yaktın

Kara haber tez duyulurmuş derlerdi , doğruymuş
Sabahtan beri sıkılıyordu kalbim , içimde bir daralma
Sanki dar geliyordu dünya nefesim dar, her şey dar...
Hayır olsun dedim kendi kendime ama bilemezdim olmayacağını

Duydum pusu kurmuş çakal sürüsü ardından
Yem etmişler sevdiğini ,aşkına sevgine aldırmadan
Yokluğumu fırsat bilip tek düşürmüşler
Gene de cesaret edip yüzüne karşı değil kurşunları sırtına hedeflemişler

Yetti mi o üç kurşun canına ?
Hangi kitapsız kıydı söyleyin yiğidin hasına
Nasıl söylerim ben koruyamadığımı anasına
Nasıl bir dert bıraktın söylesene yiğidim kan gardaşına

Artık bu Sivas bana dar gelir
Sensiz gezmek gülmek içmek bana zor gelir
Boğazımda yutkunamadığım yumru oldun artık
Dilerim mekanın cennetedir bu da bizim tek tesellimizdir.

13.10.1998 BaRuT