Yok mu bir diğerinin horca bakışı
Nasıl da akıttırır içe hazanla gözyaşını
Hiç olmazsa saygı duyulması istenir hâle
Katlanamamanın seyri ve yıkılası dik başlılık
Bitirdi insanlığı da, erdirmedi özlenen kemâle.

Oysa, hayat her birimize vermişti çokça seçenek
Yine başa koydu birileri kendini haddi ezerek
Sanki eksik kalsalardı dönmeyecekti bu devran
Çirkin egolardan savrulmadık mı bu yıkıma
Yitirdi yolunu da yönünü bulmaz oldu kervan.

Fenni bir sınırı zaten vardı hayatın
Dolsun diye o birilerinin habis ruhu
Kana doymayan vampişleşmiş gürûhu
Derdest ettiler kinleriyle de canım hayatı
Halen özlemle bekleriz ya gelsin diye baharı
Gidişât böyle olursa, süremeyeceğiz sefayı.

Batarken güneş, neden biz de batanız
Oysa o, yeniden doğmak üzere vermişti ara
Bir değil, belki de her geceye yansıyan
İçi ufak ufak kemirirken canı da yakan
Her şeye rağmen ağarırken yeni sayfalara gün,
İşler darmadağınık, zihnimizse kördüğüm.

Renkleriyle içe dolmasını isteriz müjdelere eş
İşi yolunda gidenler için mucizedir o güneş
Onlar için kısıtı olmayan bu hayat bize çiledir
Kalemi ele almak vakti geçmeden daha
Bu gidişin bedeli hakça, insanca, onurluca
Varda da yokta da birlikte ödenmelidir.

Nasıl da etki ediyoruz bizler ötekilere
Duyumsarken hazzını hayatın birileri,
Yokluk içinde her faslı yaşayan diğerleri nerede?
O biz dediğimiz realite değil miydi milletiz
Benlerden geçilmeyen hale bak ki nerdeyiz.

Kendine yetenin ötekisine uzanışına bir dur
İnsansak eğer, bunu gerektirir fıtrattaki onur
Hani ya o kuvvacı yanımız, kuruttunuz öylece
Türlü fenalıklardan yaşıyoruz günü, perde perde.

Cümlesini adilce kavramadıkça hukuk düzeni
Havada bomboş bir kavramdır huzurun öznesi
Bir kısıt ise bu kardeşliği pekiştirecek olan maya
Beni, seni ve herkesi kucaklayan olmalıdır yasa.

Bir mutakabat olmalıdır ki nimetlerin dağıtımı
Veryansın etmesin insanların emeklisi, çalışanı
Elbette değişecektir bu gidişat verirken güveni
Bütün zahmetlerde taşın altına elini koyandı
Asude bir hayatı hak etmiştir, unutma milleti.

Bir gölgemiz var ya fizikseli de sınırlı
İnsanın fıtratına yönelişi verecektir o kısıtı
Ve böylece diğerlerini de düşünmek hissiyatı
Bununla haz verecektir hayatın her bir anı.

Çekildi kanımca yeterince zillet, acziyet
Kupkuru bir çöldeyiz gibi, nedir bu mağduriyet
Ve elbette ısrarla yanlışta hâlâ direnenler
Unutmasınlar ki bir gün ölecek, kabre de girecekler
O halde neler duyacakları aşikârdır elbet bu cihetle
Diyoruz ki hatalardan dönülmelidir usandırdı kısıt
Doğrulara döneni kucaklarız biz, hem de minnetle.

Oğuzhan KÜLTE