Sustum
sustum
sen tetikte, ben pusudayım saçlarından seken bir rüzgar yüreğimdeki ateşi harladı devası bir boşluk içinde hırçın bir nehir gibi akıp giden, geniş kaldırımlar voltamı törpülerken; parmaklarını saçlarında dolaştıran kuralsız rüzgarı kıskandım fünyesi çekildi sabrımın karanlık düştü payıma gece bastırınca işgal altında kaldım. içimde isyanlar ayaklandı çekildim yaşamın kıyısına sustum boşluğun yadigar kalan yüreğime ektiğin ihaneti saçlarında görmüyormusun damar orhan özgül |