Tahliye
tahliye
yıldızlardan çok eski bir dava kapalı kapılar ardından, şerareler saçan bir kadını sevmekten; sorgulanıp kalbinde tutuklu kaldım. suskun asiliğe çekilen bir tek dizeye sığmayan yaşantım, yalnızlığın bağrındaki yerini aldı. aşınmış duvar dibine süpürülen günlerimin aydınlığının şantiyesini bastılar içimde öfkeyle bileniyor fırtına adımı unuttum / seni unutmadım bir ses versen, soluğum tutuşacak batan bir gemiydi heybemde eskiyen seneler sessizliğim beyaz bir kış kaybolan günler kışlık odun asrın en uzun acı dakikası, seni kalbimden tahliye ediyorum bedenimin kılıfından ruhun çekilip alındı. şimdi sadece bir sıfatım. damar orhan özgül |