ı
İpekten feracesini örtünüp
Huzurdan çekildi kuğu boyunlu akşam
Çilingir sofrası gibi kuruldu geceye hüzün
Yetim bir inzivanın cam kenarında yine tek tabancayım
Yine kafam güzel
Yine hayalinle çakırkeyif, yokluğunla zil zurnayım

Müzik kutusunda “Tek Başına” diye inlerken “Dem Ferde”
O tanrısal müziğin eşliğinde
Heybesine yağmur yüklemiş bir bulut gibiyim
Dokunsan bardaktan boşalan okyanus gibi yağarım
Dokunsan, ah bir dokunsan
A ğ l a r ı m…

Sen gideli iyiden iyiye ıssızlaştım
Eşini kaybetmiş bir çorap gibi yalnızlaştım
Bütün iyi niyetlerim dibine vurdu
Rüzgarda açık kalan pencereler gibi hep kendime çarpıyor
Çöl eşkıyaları gibi hep kendimi yağmalıyorum


II
Ah dilsiz gecelerimin esmer klarneti

Ben böyle her gece kendimi dirhem dirhem azaltırken
Sahi…
Bire kırk veren buğday başakları gibi sen nasıl çoğalıyorsun içimde
İçten sürgülü kalbimi ardına dek açıp
Kan gibi nasıl sızıyorsun beynimin kılcallarına
Suya sızan Ebru
Ebruya işleyen sır mısın

Gecenin en olmadık saatinde
Ziggurat tapınaklarından firar etmiş bir Babil prensesi gibi
Geliyorsun anason kokulu yalnızlığıma
Bir sarılıyorsun…
Sanki sarılıyor birbirine Nil ve Sina
Kanlı adaklar adanan ziyaret olmuş bir türbe
Üstüne gül suyu örtüler örtülen
Kutsal bir yatır mısın

Gün ışığı görmeyen labirentlerde
Ateşle barut gibi buluşurken dudaklarımız
İncitmeye imtina ediyorum tenini
Tenin ki…
Dokunulmaya korkulan bir tanrı heykelciği
Ay tanrıçası Artemis
Güzelliği ile göz kamaştıran Truvalı Helen misin


ııı
Havada çarpışan iki kurşun gibi çarpışınca gözlerimiz
Neydi b’ela gözlerinden gözlerime ışıyan tılsım
Neydi içinden içime işleyen o efsun

Nirvana’ya ulaşmış bir Budist’in dinginliği ile
Böyle nasıl sevdirdin kendini
Paslı mahzen kapıları gibi açıp kalbimin kapılarını
Böyle nasıl fısıldadın içime aşkı

Ah gölgesini evim, yurdum bildiğim
Öyle güzel sevdirdin ki kendini
Gözü kapalı uçuruma nasıl koşulur
İşte öyle…

Tozlu bir Tümülüs’ten çıkan
Minik bir gözyaşı şişesi gibi küçüldü kalbim
Senden başka bir kadın sığmadı
Sığmıyor içine…