İsteğini fark ettim, ancak nasıl uyardım?
Perhizle yaklaşmayı kendime uygun buldum,
Eğer uysam ben beni iradesiz sayardım,
Kendi arzularıma bundan mukavim oldum.

İcabet etmek için bir sinyal yakamazdım,
Perdeyi kaldırıp da yüzüne bakamazdım,
Ehlivukuf süz anı arda bırakamazdım,
Kaşıdıklarına hep bundan duyarsız kaldım.

İma ettiklerine tebessüm ediyordum,
Pervamı öne koyup, sevgimi güdüyordum,
Esrarınla bir yandan yanıp da tütüyordum,
Kusur mu ettim bilmem, derdi serime çaldım.

İcazeti bu yüzden yüreğimden kaldırdım,
Peşrevinde saklı o son parçayı çaldırdım,
Ecrine ihtişamla, deli gibi saldırdım,
Kaynattığın kazana duygularımla daldım.

İznime tabi değil bundan sonra hislerim,
Pergelinle çizdiğin dairemi süslerim,
Eda edemediğim, katlanan heveslerim,
Kusurumdur bağışla, hepsini geri aldım.

İsminin dört harfini yüreğim zikrederken,
Pişekâr’ım bir duysa her ritmiyle öterken,
En son halimi görme cenazeyle giderken,
Kor ettin hevesimi, ateş içinde kaldım.

İhmalimle içimde yanıp depreşen yara,
Pansumanına muhtaç, sar ki düşmesin hara,
Efkârımla biçare bırakma beni dara,
Kurtar bu çektiğimden, bir bilsen nasıl doldum.
(Aynı isimle 2. Akrostiş)