Kar Üstünde Ateş
Şair şair’e seslendi
Ağaçlar da şiire benzer Kuru dallardan dökülür yapraklar Kafiyesiz cümlemin sılasına hasret gider çatlamış dudağım Silisli sacla boyanmış,kilometre levhasına şehirlerim eklenir Şehirlerim kar altında Kar üstünde ateş Sadece Ve sadece ellerim üşüyor Şair şair’e bir gül uzattı Yığınla fotoğraf,yığınla anı Kolon direnci Kolon demiri Balkon sefalarının edebi metni şimdi Güleç yüzlü,anısı hüzne kalır yüzler Gülün narkında ağlıyor şimdi Rengin güz yanığı Her biri el işlemesi anne ninnisi başımda gök ezgisi şimdi Şair şair’e ağladı Ağarmış saçların,bir tutamına dokundu esirgeme çocuğu kurum,gri koridorlu kurum sallandı Yer yenmişti richter ölçeğini Yer yeri öpmüştü Yer ağlamıştı dayan yavrum Dayan ki Umut cadde boyu gülüşün olsun Çocuk ağlamadı Şair ağladı Yurdum ağlıyor şimdi Şair durumunu güncelledi Dünyanın öbür ucundaki fener Işığını vurunca rüzgara Değişecek mevsim Biliyorum “yürek haraba” Ülkem gibi ürkek Anısı göçük altında Şair Köşe bucağı olmayan masanın bir yanına Telve tortusu Gözyaşı Ve Şiiri koydu Masa Beyaz örtülüydü Fotoğraflar beyazdı Şair Şair’e kalem verdi Yüz kere yüz şiir Yüz kere bin harf Yüz kere milyon cümle Şair insanı sevdi … (6 Şubat depreminde yitirdiğimiz şair dostlar için) |
haraba kelimesi bizim burda kullandığımız bir kelime-ağız. 'yürek haraba' oldukça etkili ve güzel bir kullanım olmuş.
Keşke böyle elem verici hadiseler olmasaydı da bu güzellikler bizde eksiğimiz olarak kalsaydı.
Yine oldukça zengin bir üslubun etkili şiirin şairine selam ve çok tebriğimle. Kaleminize sağlık.