düşmezalim saatlerin çarkına ne tozun kalır nede garip bir güfte yokluğu sayar dünden kalamayan o senler aklın oyunu bu hep iyileşir dersin icin ayrıltır dışında mevsim ilk bahar korkak her gün aynı sabahı sayıklar derdin melhemi ne olsa gerek içinde adımlar sokkak yürek ise her gün aynı terhane yüzün alışık tersine dönse ne sabah alacaklı nede nede bir gece seni ayıklar düşme kanayan yanların dikiş tutmaz bilirsin ne erken uyur aklın nede gece fikrin herkes sussunca utanır mı pes yarım gülüşler mi bu eylüller düşme ruhun senden alacaklı bu nefsler |