1
Yorum
10
Beğeni
4,9
Puan
290
Okunma
Yorgunum, bulutlar kadar
Esirim içimdekilerine yorgunum
Gidiyor akıp giden zaman ama yorgunluğumu alamıyor
Tek tek götürüyor bizi bir bilinmeyene
Yorgunum ama ben bende değilim
Yorgunsun ama sen sende değilsin
Sessizlikteki çığlıklarım yetecek kadar değil
Hapsolmuşum kirli bir bedenin içinde
Uyuyamıyorum çünkü yorgunum
Gökten bir haykırış indi biliyorum
Semanın karanlığına itti
Geçer belki de yumuşarım toprak olmuş dünyanın suretinde.
Yorgunum, söyleyebilirim derdimi anlatacak kadar
Ya anlatılmazsa kalır mı öyle dinmeyen yorgunluklar
Bitmeyen kitapların sayfaları gibiyiz anlaşılmaz, bitap ve boş
Gidiyorum ama benden varmı geriye birşey deseler susarım
Ağır vicdanım kalabalığı çekilmiş şehrin yalnızlığı gibi
Sadece Yorgunum... O kadar...
5.0
86% (6)
4.0
14% (1)
Cevap Yaz