Gök sulasın, toprak sunsun, sen de ye
Ne ev eksik, ne bağında bir hamak
Hakk hizmetçin -hâşâ- herşey hediye
Oh ne âlâ, bu ne güzel(!) yaşamak

Nasıl olsa arsız nefsin desteğin
Asi kullar zümresine öndersin
Var mı paşam başka arzun isteğin?
Yaradana iletelim... göndersin

Hakikati haykırsa da kuş tüyün
Sen yine de her nimette toz ara
Benliğine amadeyken beş duyun
Sıkıldıkça bakışına poz ara

Yücelerden bir dağı seç mesela
"Ben yarattım" edasıyla nazar et
Ninni gelsin kulağına her salâ
Nasıl olsa tende mevcut bu cüret(!)

İsyankârda hoş duruyor her inat
"Ak" demişse aktır kara; ak ışır
Kurban olsun canlar sana; kır, kanat!
Tıynetine incitmek de yakışır

Madem sensin merkezinde bu hânın
Ve özelin ay ve güneş... bu alan
Hakkını ver yaşadığın her ânın
Helâl olsun sana yağma ve talan

Nasip olmaz her nanköre; bu rahat(!)
Zevk ü sefa, bu kahkaha ve sürûr
Kıymetini bilmeyende kabahat
Pek de güzel yakışıyor bu gurur

Durma, davran mevsim kışa çıkmadan
Hayaller kur, hiç bitmesin bu masal
Devran dönüp yol yokuşa çıkmadan
Gelen her gün felekten bir gece çal

Dem değişip güz gelince zâr etme
Ki, dostların keşkelerin yok sansın
Baktığında gördüğünden ar etme
Sır tutmayan aynaların utansın...

İkrarında kavli karar etmişsen
Salâ sesi duyulmayan muhit seç
Elli, altmış... az ötesi... yetmişsen
Korktuğundan kaçmak için artık geç

Deseler de bu yolda haz ve düz var
Hayallere kanat takan... uçuran
Korkarım ki ufacık(!) bir pürüz var
Kabir kokan... uykuları kaçıran

Bir pürüz ki, tasviri zor bir kâbus
Her faninin hayatında son bölüm
Son nefesin ertesinde gider pus
Anlaşılır neymiş gerçek ve... ölüm!

Mecit Aktürk