KÜNYEMİ YAZDIRDI
Mana kıymetini bilmeyen kullar
Madde tohumunu serpti düşüme. Ömür takviminde geçerken yıllar Damgasını vurdu her bir yaşıma. Yaşarken ızdırap çekerken acı Dert çeken bedenin umut ilacı Gurbet ana oldu hasretlik bacı Kar yağdırdı bahar günü başıma. Beyhude aradım yiten saygıyı Kutsal bildim kula olan sevgiyi Başımdan defedip bütün kaygıyı Çare bulamadım gönül kışıma. Hayaller katletti çekilen kahır Hüzünler içimde çağlayan nehir Yenilen her lokma ayrı bir zehir Ağıları kattı ekmek aşıma. Baharlar bekledim açmıyor güller Herşeyi söylüyor kemiksiz diller Edepten nasipsiz tüm hoyrat eller Kahır yumruğunu vurdu döşüme. Vefasızlık dokunurken kanıma Zalim oldu yaklaşmadı yanıma En sonunda kastederek canıma Künyemi yazdırdı mezar taşıma. A. Kadir YALDIZKAYA |