mihmarêbeklemeden mevsimin döngüsünü, bilmem kaç zaman tavaf ediyor; güneşi mavi; kum tanesinde , geçmeyen saatin; cam kavanozda bekçisi gibi; bir daha ki yarına kalsa sabah, uykunun gözlerinden öpermisin, usulcana, kırpmadan gözlerimin rengini, en çokda sana benzeyen bu hasretin.. "" gövdemi defnettilerdi toprağa; başım, başka gökyüzünde filizlendi, yapraklarım deniz, göz yaşım bulut, son kez bu uçurumun kenarında nefes, bir kaç satır ötedesin hepsi bu..""" adını SEN"" koy karan |