by hiddetastarımdan yırtılan geceyi başımdan aşırıp nefesimde terliyen tenimi en faiş korkulardan saklar gibi öfkenin göz kırpışına tutuldum, tutulacağım, ne kadar saçmayız ne uyku olduğu belli ne de kabus içimden içime konuşa biliyorum o kadar ki gırtlağına çöktüm sesimin ufaktan telaşlı dağınıklığım gözleri bile sevmiyormuş beni.. hıçkırıktan nefes alabilen yüreğim; beni yaşatana, mezar olmaya mı doğdun? gidip geliyorsun bu kapı senin sokağın iki kez git 1 daha gelme duvarında yıkılıp kalırsın bu şehrin sonra sabah oluruz dokuna dokuna şiirde dirilen cesetlere.. sen beni sevmemişsin; benden sana ne!! karan Z/ aman (sız) |