kış gülümazur görünüz buğazıma gömülü kelimeler bana sıkıntı sözünden dönen dilim ukala kış günlüğünden kalma güller toprağın suyu bir yudum ateş içmek için gözümde tüten ölüm aşkı anlatmamak sırrını sakladığım.. bağışlayın dünden bağladım başını gelin ettim kalbimi elin ettim kaderin bende kalan ömrünü dilek adadım hasretin şahsına ben affettim gelmişini geçmişini bir adam, sen ise şiir saymadım; uzağına demir attığım kaçıncı şehir.. önemsemeyiniz, böyle başlar öyle sürüp gider seyyah geceler karan_ lığa dirilir ruhum odalarca kalabalıkta ararım bedenimi oysa dalıp gitmişimdir cızırdayan gramafonun son nakaratında.. "" sevgiyi hak etmeyenin, gönlüne taht kuran, boş geçen zamana soytarı olur"" .. karan Z/ aman (sız ) |
kalbe çarpan protezden uzak bir aşk şiiri
bazı ruhların dönencesi kendi gibi olduğu öyle çok belli ki
içinde hiçbir katı cümlesi oynanmış esinlenmiş hiçbir şey yoktur,
eyvallah karan,
şiirin yakışıklısı kendi gibi güzeli bulasıca ol'sun
amin amen
sevgimle