Gün ışığıKalbim böyle çığlık çığlığa haykırırken Korkarak ama umutla yürüdüğüm bu yolda Kendime susmayı nasıl öğreteceğim Sesimdeki çığlıklar uçurumlara kafa tutarken derinliklerde kayboluşumun bilmem kaçıncı evresini yaşıyordum bilmiyorum Dikiş tutmayan yaralarım kanadı oluk oluk Sesimin ölü feryadı pusu kurarken dinmeyen acılarıma Avuçlarımı tutan minik bir el Ömrümün kıyısında sevdiğini bekleyen çocuklar Beynimin her hücresinde peşimi bırakmayan Kulaklarımda çınlayan sesler Uyan Uyan Rüzgara kapılıp ruhumun arka sokaklarına savrulan kalbim Her defasında tutundu yaşama Kalbim karanlığın sarhoşluğuna kapılırken Ay ışığının şarkıları kirpiklerime süzülüp Kimsesizliğime dokundu yavaşca Serçelerin kanat sesleri çırpındı yüzümün her noktasında Orkideler çiçek açmış baş ucumda Gülümseyerek uyanırken Tatlı buseler kondu yanağıma Aldığın her nefes kıymetli Saklama harelerini Gün ışığından Uyuma Meryem Ayan 🐞Seçki kuruluna ve değerli site üyelerine teşekkür ederim 🐞 |