Umudun şenliğindengidenler nereye gitti kalanlar dağıldı ve yasını yaşayamadı "ey kavmim" insandık zehirledik, sürdük ötelere insanımızı ve yaktık canlarını yok saydık ah aldı üzerimiz ağır, ağır tonlarca kez ağır ezen ezilendir . ezilendir ezen . yas için festivalleri bekledik düğünleri gelin almaları evlerden birinin düşmesine kahkaha attık karma’şık ağladı içimiz içimizi titreşen tohum gibi terk ettik yası acıdan gülüşler patladı hep turna yükselişi alıp götürmedi onları gidenler yara açtı, berelendi elmalar canım elmalar ve bahar dalları çürüdü dışı parlak yemişler hileye yasladık yasımızı gömüldük topluca ağlamaya bir günü "ey kavmim" hangi gündü hangi gün simdesiyah upuzun ~ |