Titreyerek seyre daldım boğazı.
Ağır ağır kar yağarken Ocak’ta.
Soğuk aşla oyaladım boğazı,
Gözüm kaldı duman tüten ocakta.

Hayat sanki dert pişiren kazanmış.
Can vermeden mezarımı kazanmış.
Ben mağlubum en zalimler kazanmış.
Serzenişim dolaşırken dudakta.

En derinden belalara düşünce,
Dostum oldu her hüzünlü düşünce.
Saçlarıma bir de aklar düşünce,
Gözyaşlarım yuva kurdu yanakta.

Sanki yaşım doksanında yüzünde.
Yorgunluğum suyun durgun yüzünde.
Âşikârım gariplerin yüzünde.
Zahmet edip, aramayın uzakta.

Her cefayı tek kalemde sürmeli.
Saadetse ömür boyu sürmeli.
Ne yazık ki bir gözleri sürmeli,
Hevesimi bırakıyor kursakta.

Gezinmeden mor sümbüllü bağını,
Düğümleyip dizlerimin bağını,
Aşkı saran talihimin bağını,
Çözüp atmış yalan dünya kundakta.

İbrahim Halil MANTIOĞLU