Annem Demiştin

’’Keder de kaderin içindedir/Razı olmak bize düşer’’

Panjurları açamadım günlerdir
görmeyi hiç istemedim
bahçede ki mimozaların çiçeklendiğini

Ne çok severdin doğanın uyanışını

Öncü leyleklerin sökün ettiğini
boğazdan sürü sürü geçtiler diyerek
kim anlatabilir ki senden daha güzel

Bahara selam duran
mor menekşeler de açmadı henüz
memleketimin menekşeleri gibisi var mı
kerpiç duvar diplerinde
yazın müjdesiydi her biri

Ağaçları kucaklayınca
gülerdin ya hani

Hamakta salındığınız ağacın
yalnızca gövdesi kalmış
ne ara budadılar bilmem
nasipse ben yine
sarar sarmalarım
sen diye

Dut ağacı
bir kaç yıl önce kesilince
nasıl üzüldüğünü anımsadım
yaşlı kiraza bakarken

Anılarımızda yer alacağını
nereden bilebilirdim

Dördüncü kat penceresinden
yediveren dut yemek az şey mi
üzülme annem demiştin

tly