Gözyaşımın yoktur haddi hesabı.
Çağlayan sulara nehir diyemem.
İçilmez olası aşkın şarabı!..
En acı yuduma zehir diyemem.

Sevdam bir ah olup düştü dilime.
Gün doğar mı bilmem istikbalime.
Zincir vurulurken her hayalime,
Zindanda yatana esir diyemem.

Evde tek başına kalıp öylece,
Hasretle maziyi andım sadece.
Issız sokaklarda gezip her gece,
Matem diyarına şehir diyemem.

Miadı dolunca tatlı rüyanın,
Kârı dert olurmuş malihülyanın.
Yokluğunu çekse yalan dünyanın,
Gönlü tok insana fakir diyemem.

Anladım ki sevmek büyük kabahat.
Boşuna vermesin kimse nasihat.
Zaten yeryüzünde söndü bu hayat.
Toprağın altına kabir diyemem.

Bir tebessüm için çektiğim çile,
Devirir en yüce dağları bile.
Daha ne söylesem gelmiyor dile.
Ettiğim kelama kibir diyemem.

İbrahim Halil MANTIOĞLU