YALNIZ SEN
Çatık kaşlarına tutkunum senin.
Gönlüm bir gülüşe alınır sanma. Durulmuş suları andıran tenin, Dalgalı gözümde bulanır sanma. Tebessüm kalmadı artık yüzümde. Umut, sürçülisan oldu sözümde. Bir de aşk ateşin varken özümde, Kapım iki defa çalınır sanma. Ecelim olsan da tetiğimdeki, Sensiz şu hayattan dileğim ne ki? Bir başka sevgili yüreğimdeki, Gülizar içinde salınır sanma. Bülbül yokluğunda ağlarken güle, Benden daha fazla çekmedi çile. Özleminle yandım yanında bile. Senden uzaklarda kalınır sanma. Yâr sanma her aşka yemin edeni, Görürsün sonunda çekip gideni. Yalan söylüyorsam şimdi vur beni. Elim ayağıma dolanır sanma. Bir gün musallada ceset arama. Kefen yakışmaz ki zaten yarama. Sensiz bi’ köşede ölürüm ama, Cenaze namazım kılınır sanma. İbrahim Halil MANTIOĞLU |